عشق و غرور...

اینروزها دلم شعری میخواهد ناب و خالص...
شعری که بیان دلم باشد از عشق..
اما مرا چه به عشق؟!
مگر میشود عشق را از زبان کسی جویا شد که عاریست از هرآنچه به عشق مربوط است؟
زوری که نیست
یعنی؛
بعضی چیزها دست خود آدم نیست....
و من اگر عاشق نشدم جای خرده گرفتن نیست
که من هنوز در منیت خود مانده ام
و کجا عشق با غرور دمساز است؟!