لبخند بعداز گریه...

هیچ وقت نباید به اجبار خندید.

 گاهی باید تا نهایت آرامش گریه کرد...

 لبخند بعد از گریه،

از رنگین کمان بعد از باران هم زیباتره...

به سادگی رفـت...

به سادگی رفت ؛ نه اینکه دوستم نداشت !

نــــــــه ، فقط فهمید خیــــلی دوستش دارم !

عشق یک طرفه...

  آنکه می رود فقط می رود ولی آنکه می ماند؛

 درد می کشد ، غصه می خورد ، بغض می کند ، اشک می ریزد

و تمام اینها روحش را به آتش می کشد

و در انتظار بازگشت کسی که هرگز باز نخواهد گشت آرام آرام خاکستر می شود …

آری ، این است خاصیت عشق یک طرفه …

غم که می‌آید در و دیوار، شاعر می‌شود...

غم که می‌آید در و دیوار، شاعر می‌شود
در تو زندانی‌ترین رفتار شاعر می‌شود

می‌نشینی چند تمرین ریاضی حل کنی
خط‌کش و نقاله و پرگار، شاعر می‌شود

تا چه حد این حرف‌ها را می‌توانی حس کنی؟
حس کنی دارد دلم بسیار شاعر می‌شود

تا زمانی با توام انگار شاعر نیستم
از تو تا دورم دلم انگار شاعر می‌شود

باز می‌پرسی: چه‌طور این‌گونه شاعر شد دلت؟
تو دلت را جای من بگذار شاعر می‌شود

گرچه می‌دانم نمی‌دانی چه دارم می‌کشم
از تو می‌گوید دلم هر بار شاعر می‌شود

"نجمه زارع"

بی تفاوت...

بی تفاوت باش

به جهنم !

مگر دریا مُرد از بی بارانی ؟!

*عید غدیر مبارک*

روز مـحـشــر پـرسـیـد ز مـن ^_رب جـلــــــــی
گفت تو غـرق گنـاهی؟ گفتمش یـا رب بلی
گفت پس آتش نمیـگیرد چـرا جـسم و تنـت
گفتمش چون حـک نمودم روی قلبم _{^{یا علی}}




سبو مست از لبِ فرزانه ‏ات شد
  غدیر  آمد پُر از  خُم خانه ‏ات شد
خدا را شکر از این دل ، چون سرانجام
سرِ عقل آمد و دیوانه ‏ات شد !

خسته

خسته از جور زمانه

منه بیگانه شدم

خسته از خواب شبانه

منه دیوانه شدم

خسته از اینهمه سستی

منه مستانه شدم

خسته از این بت پرستی

منه فرزانه شدم

خسته از ظلم زمانه,خسته از کفر شبانه,

خسته از سستی و مستی,خسته از این بت پرستی

من غریبانه شدم...

هیچکس...

این شعرها دیگر برای هیچ‌کس نیست
نه! در دلم انگار جای هیچ‌کس نیست

آن‌قدر تنهایم که حتی دردهایم
دیگر شبیه دردهای هیچ‌کس نیست

حتی نفس‌های مرا از من گرفتند
من مرده‌ام در من هوای هیچ‌کس نیست

دنیای مرموزی‌ست ما باید بدانیم
که هیچ‌کس این‌جا برای هیچ‌کس نیست

باید خدا هم با خودش روراست باشد
وقتی که می‌داند خدای هیچ‌کس نیست

من می‌روم هرچند می‌دانم که دیگر
پشت سرم حتی دعای هیچ‌کس نیست

"نجمه زارع"

گناه...

خود را اگرچه سخت نگه داری از گناه

گاهی شرایطی است که ناچاری از گناه

هر لحظه ممکن است که با برق یک نگاه
بر دوش تو نهاده شود باری از گناه

گفتم: گناه کردم اگر عاشقت شدم
گفتی تو هم چه ذهنیتی داری از گناه!

سخت است این‌که دل بکنم از تو، از خودم
از این نفس کشیدن اجباری، از گناه

بالا گرفته‌ام سرِ خود را اگرچه عشق
یک عمر ریخت بر سرم آواری از گناه

دارند پیله‌های دلم درد می‌کشند
باید دوباره زاده شوم  عاری از گناه

"نجمه زارع"

خبر به دورترین نقطة جهان برسد...

خبر به دورترین نقطة جهان برسد

نخواست او به من خسته ـ بی‌گمان ـ برسد

شکنجه بیشتر از این‌؟ که پیش چشم خودت‌

کسی که سهم تو باشد، به دیگران برسد

چه می‌کنی‌، اگر او را که خواستی یک عمر

به راحتی کسی از راه ناگهان برسد...

رها کنی‌، برود، از دلت جدا باشد

به آن‌که دوست‌تَرَش داشته‌، به آن برسد

رها کنی‌، بروند و دو تا پرنده شوند

خبر به دورترین نقطة جهان برسد

گلایه‌ای نکنی‌، بغض خویش را بخوری‌

که هق‌هق تو مبادا به گوششان برسد

خدا کند که‌... نه‌! نفرین نمی‌کنم‌، نکند

به او، که عاشق او بوده‌ام‌، زیان برسد

خدا کند فقط این عشق از سرم برود

خدا کند که فقط زود آن زمان برسد


"نجمه زارع"

گیسویی نیست ولی پیچ و خمی با من هست...

هر که دیده ست مرا گفته غمی با من هست
غمی آواره که در هر قدمی با من هست

 در دلم هر طرفی مجلس ذکری برپاست
حاجت و روضه به قدر حرمی با من هست

سر مویی دلم آشفته گیسویی نیست
گیسویی نیست ولی پیچ و خمی با من هست

میخرم از همگان تا بفروشم به خودم
تا بخواهید غم از هر قلمی با من هست

 شده در هر نفسم شکر دو نعمت واجب
"آه" در هر دمی و بازدمی با من هست

"محمدمهدی سیار"

الفبای دلت معنای نشکن را نمیفهمد...

شبیه قطره بارانی که آهن را نمی فهمد

دلم فرق رفیق و فرق دشمن را نمی فهمد

نگاهی شیشه ای دارم به سنگ مردمک هایت

الفبای دلت معنای «نشکن!» را نمی فهمد

هزاران بار دیگر هم بگویی: «دوستت دارم»

کسی معنای این حرف مبرهن را نمی فهمد

من ابراهیم عشقم، مردم اسماعیل دلهاشان

محبت مانده شمشیری که گردن را نمی فهمد

چراغ چشمهایت را برایم پست کن دیگر

نگاهم فرق شب با روز روشن را نمی فهمد

دلم خون است تا حدی که وقتی از تو می گویم

فقط یک روح سرشارم که این تن را نمی فهمد

برای خویش دنیایی شبیه آرزو دارم

کسی من را نمی فهمد... کسی من را نمی فهمد

"نجمه زارع"

اتفاق...

زندگی چه اتفاق غم انگیزی است
وقتی تنهایی ات سالها از تو بزرگتر باشد

امتحان عشق...

*عید قربان مبارک*

این روزها چه روزهای با عظمتی است...

^موسی به طور میرود...

^فاطمه به خانه ^علی...

^{ابراهیم} با ^{اسماعیل} به قربانگاه...

^محمد با ^علی به غدیر...

^حسین با تمام هستیش به کربلا..

"روز عرفه و عید قربان مبارک"

ابراهیم؛ اسماعیلش را قربانی کرد...
و حسین ؛
اکبرش و اصغرش و قاسمش و عباسش و همه چیزش را...